czwartek, 13 września 2012

Odpowiedzialność

Dziś Młody niesamowicie zaskoczył mnie swoim poczuciem odpowiedzialności. Na ślub znajomych znajomej szykowaliśmy skrzyneczkę na wino, więc trzeba było Młodemu wyjaśnić co, po co, jak i dlaczego. Wywiązała sie taka oto konwersacja:
Młody: No to kiedy ten ślub?
Ja: Jutro o 14:00.
Młody: Możemy iść?
Ja: Nie, ponieważ nie znamy ani tego pana ani tej pani.
Młody: A czy ten pan ma pieniądze?
Ja: Nie wiem synku czy ma pieniądze, pewnie tak. A czemu pytasz?
Młody: No bo jak wezmą ten ślub to przecież pan będzie musiał nakarmić żonę. Musi kupić chleb i coś do jedzenia. Pan musi kupić dla żony jedzenie.
Ja: Pewnie ma pieniądze, na pewno głodni nie będą.
Młody: A czy oni mają dom? Bo przecież jak wezmą ślub to muszą potem gdzieś iść. Do domu, tylko czy oni mają dom? Bo jak nie to będą tak chodzić i chodzić, nawet całą noc.
Ja: Będą bezdomni?
Młody: Tak, ale chyba mają na pewno jakiś dom. Przecież muszą gdzieś mieszkać. Teraz będą mieszkać razem.

.
Uwielbiam rozmowy z moim synem :) Z niby zwykłej byle gadki wywiąząła się fajna rozmowa, z której tak wiele dowiedziałam się o swoim synu i jego spojrzeniu na świat i życie.Potem spacerowaliśmy, on się bawił a ja pomyślałam, że jednak gdzieś w tej małej, zaprzątniętej klockami i zabawą główce, pewne rzeczy dojrzewają, kształtują się i chyba, mam taką nadzieję, tworzy się dość fajny i porządny Człowiek...

wtorek, 11 września 2012

Badacz śmieci :)

Sam tytuł mówi za siebie... Siedzę właśnie przed komputerem, zarządziwszy wcześniej pół godziny indywidualnego relaksu - po odrobieniu lekcji i obiedzie chwila wytchnienia należy się każdemu - matce i dziecku :) Młody miał się zająć zabawą, ale ubzdurał sobie, że będzie sprzątał pokój. Moim zdaniem pokój nie wymaga odkurzania czy mycia podłogi, więc nie pozwoliłam mu sprzątać - niech się lepiej pobawi. Na co on stwierdził: No dobra. Będę się bawił w badacza śmieci. Biorę miotłę i idę... No i zamiata :) A matka chciała, żeby dziecko się pobawiło i odpoczęło.

wtorek, 4 września 2012

Sztuczki psychologiczne

Stało się nieodwracalne: od wczoraj jesteśmy rodzicami ucznia klasy I :) Rozpoczęcie roku, potem wspólne spacery, lody i ulubiony obiad Młodego :) Dziś od rana był lekko poddenerwowany, pytał czy na pewno się nie spóźnimy, ile czasu zostało do rozpoczęcia lekcji, co będzie robił. Trochę rano narzekał na ból brzucha, ale to wiadomo - stres go dopadł.
Po szkole wysłuchałam relacji, potem obiad, lekcje, spacer z psem dla relaksu. Dzis postanowiłam mu nie czytać na dobranoc, tylko chciałam, żeby opowiedział mi bajkę. Czasem zamiast czytać zmyślamy bajki, co daje fajny efekt - można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. Jako wysoko przeszkolony i wykształcony pedagog ( :) ) postanowiłam podebrać moje dziecko psychologicznie, poprosiłam go, aby opowiedział bajkę o szkole i jakimś dziecku. Opowiadał więc, jak to dziecko, które nigdy-przenigdy wcześniej nie było w szkole, się denerwowało, jak spędziło pierwszy dzień w szkole, jak sie czuło i co robiło. Na koniec dodał: "A teraz to dziecko leży w łóżku i opowiada mamie bajkę o szkole. Bo to byłem ja, to była bajka o mnie i mojej szkole"
No cóż... rozkminił mój zamysł szybciej niż myślałam...